مطالعه نحوه تاثیر قدرت بر فضاهای عمومی شهری- نمونه موردی: پارک های شهر تهران در پنج دهه اخیر

روابط اجتماعی شکل گیرنده در فضاهای عمومی از ابعاد مختلفی قابل تحلیل و بررسی است. یکی از مهم ترین این ابعاد، بررسی مناسبات قدرت میان کنشگران و رفتارهای آن ها با یکدیگر است. پژوهش حاضر در پی آن است تا با بررسی مفهوم قدرت در روابط اجتماعی موجود در فضاهای عمومی شهری، به بررسی و تحلیل نحوه این تاثیرگذاری و کشف مناسبات قدرت در فضاهای عمومی شهری بپردازد. در این پژوهش با بهره گیری از نظریه فضای اجتماعی بوردیو، رابطه سرمایه-که شاخص پراکنش کنشگران و عادت واره های آنان در فضای اجتماعی است- و روابط عینی بین کنشگران در فضاهای عمومی شهری تحلیل شده است. برای شناخت روابط عینی بین کنشگران در فضاهای عمومی شهری نیز از نظریه بازی بهره گیری شد. پژوهش حاضر به شیوه مردم نگاری که یکی از شاخه های روش کیفی است، در دو سطح پارک های تهران و پارک باغ موزه قصر انجام گرفت و در نهایت این نتیجه حاصل گشت که بین سرمایه و نمود رابطه مابین کنشگران و گروه های موجود در فضا-که حضور و تسلط بر فضا در زمان های متفاوت می باشد- رابطه معناداری برقرار است. رابطه ای که در هر فضای عمومی شهری با شرایط و بستر خاص خود، قابل بررسی و تحصیل خواهد بود. واژه های کلیدی: قدرت، فضای عمومی شهری، فضای اجتماعی، سرمایه، نظریه بازی، پارک.